فهرست مطالب
مقدمه
کشاورزی تک‌کاشت یک سیستم در کشاورزی است که شامل کشت یک نوع گیاه خاص در یک قطعه خاک بخصوص، به صورت هرساله می‌شود. این نوع کشاورزی همچنین به عنوان کشاورزی پیوسته نیز نامیده شود و انواع مختلفی از محصولات معمولاً در این سیستم کشاورزی کشت می‌شوند؛ از جمله سویا، ذرت و گندم.
ایدهی این نوع کشاورزی، بهینه‌سازی روش‌های کشاورزی، ساده‌تر کردن مدیریت و افزایش کارایی در زمینه‌های کاشت، برداشت و کنترل آفات است. این روش به کشاورزان این امکان را می‌دهد که بر تولید نوع خاصی از محصول متمرکز شوند که می‌تواند منجر به افزایش تولید، بهره وری بیشتر و صرفه اقتصادی گردد.
در این سیستم، دوره بدون کشت تقریباً وجود ندارد؛ بنابراین زمین کشاورزی فرصت بازیابی مواد مغذی از دست رفته را نخواهد داشت. سیستم تک‌کاشت معمولاً در مناطق با کمبود زمین و جمعیت زیاد اجرا می‌شود. این سیستم کشاورزی نیازمند تلاش بسیاری از سمت کشاورز است تا عملکرد و بهره وری زمین خود را حفظ نماید.
ذرت، سویا و گندم سه نوع معمول از محصولات هستند که اغلب با استفاده از روش تک‌کاشت کشت می‌شوند. کشاورزان باید تنها محصولی که سودآورتر است را کشت کنند. در این روش در کل مزرعه از یک نوع بذر، یک روش کنترل آفات، ماشین‌آلات و روش کاشت یکسان استفاده می شود که ممکن است سودآوری کلی مزرعه را افزایش دهد.
نمونه‌های کشاورزی تک‌کاشت
نمونه‌های این روش کشاورزی شامل چمنزارها، دشت‌های گندم یا ذرت، باغ سیب یا دشت های سویا می‌شوند. به طور کلی، ذرت، گندم و سویا محصولات متداول تری در سیستم های کشاورزی تک‌کاشت می باشند.
تاریخچه کشاورزی تک‌کاشت
کشاورزی تک‌کاشت ریشه در انقلاب سبز دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ دارد که (علی رغم نامش) در این دوران کودها و سموم شیمیایی معرفی شدند. این دوره با توسعه بذرها با بازده بالا و استفاده روزافزون از ماشین‌آلات کشاورزی بزرگ مانند تراکتورها و سیستم‌های آبیاری نوین همراه بود. انقلاب سبز منجر به کاهش هزینه‌های نیروی کار، دوبرابر شدن عملکرد بذرها، بیش از دوبرابر شدن جمعیت جهان و دریافت جایزه صلح نوبل برای اصلی‌ترین حامی آن، نورمن برلاگ، به خاطر بیرون آوردن میلیون‌ها نفر از وضعیت فقر مطلق و ایجاد خودکفایی غذایی برای کشورهایی چون مکزیک و هند گردید. دو برابر کردن تولید مواد غذایی از طریق کشاورزی تک‌کاشت در همان مساحت زمین، منجر به خالی کردن خاک از عناصر معدنی کمیاب می‌شود و به مرور خاک قدرت تامین عناصر معدنی را از دست می دهد
مزایاي سیستم تک‌کاشت
- سیستم تک‌کاشت به کشاورزان کمک می‌کند تا زمان، پول و انرژی خود را صرفه‌جویی کنند، زیرا نیازی به نگرانی درباره هزینه آماده‌سازی زمین دیگری ندارند.
- در این سیستم کاشت، پس از فصل کاشت اولیه، نیازی به کار زیادی نیست، هر کاری که انجام می‌شود معمولا شامل کارهای سبک خواهد بود.
- زمین‌های کشاورزی اقتصادی‌تر می‌شوند.
- سیستم تک‌کاشت به مهارت مدیریتی کشاورز کمک می‌کند زیرا او باید به کشاورزی در یک زمین خاص ادامه دهد و اطمینان حاصل کند که بهترین خروجی از هر فصل کاشت بدست می‌آید.
- اعمال کود بسیار آسان خواهد بود و هر روشی ممکن است چرا که در مزرعه فقط یک نوع محصول وجود دارد.
- استفاده از ماشین‌آلات در عملیات کشاورزی را ممکن می‌سازد.
- موجب افزایش بهره‌وری در هر هکتار می‌شود.
- همچنین منجر به تخصص در میان کشاورزان می‌شود.
- کنترل علف‌های هرز آسان می‌شود چراکه که می‌توان از علف‌کش‌ها استفاده نمود.
معایب سیستم تک‌کاشت
- باروری خاک به سرعت کاهش می‌یابد چرا که خاک به طور مکرر استفاده می‌شود.
- سیستم تک‌کاشت باعث تولید کمتر محصولات می‌شود، چرا که زمین کشاورزی به طور فصلی استفاده می‌گردد.
- هزینه‌های کود برای افزایش تولید محصولات افزایش می یابد.
- باعث افزایش فرسایش خاک می‌شود.
- به دلیل عدم تغییر محصول، آفات و بیماری‌ها به راحتی می‌توانند به مزرعه حمله کنند.
- ترکیبات فیزیکی و شیمیایی خاک ممکن است آسیب ببیند.
- یکی از معایب سیستم تک‌کاشت این است که ریسک بیشتری دارد، زیرا از بین رفتن محصول توسط آفات، بیماری‌ها یا شرایط آب‌وهوایی، منجر به از دست دادن کل درآمد سالانه کشاورز می‌شود.
- نیروی کار ممکن است در طول سال به طور کارآمد به کار نرود.
- در این روش کشاورز امکان ارائه مجموعه‌ای از محصولات را ندارد.
آیا سیستم تک کاشت در مجموع مفید است؟
کشاورزی تک کاشت یکی از موضوعات بحرانی در صنعت کشاورزی امروز است. با افزایش جمعیت جهان و افزایش تقاضا برای غذا به صورت جهانی، بسیاری از کشاورزان تصور می‌کنند که کشاورزی تک کاشت ساده‌ترین راه‌حل برای رفع این نیاز رو به رشد برای تامین غذا می باشد.
در برخی موارد، این سیستم کشاورزی به کشاورزان به کمک زیادی کرده است، زیرا نیاز به نیروی کار کم شده است، کشاورز به میزان زیادی حقوق پرداخت نمی‌کند، ماشین‌آلات در این سیستم تقریباً همه کارهای انسان را انجام می‌دهند. بنابراین هزینه های کشاورز کاهش می‌یابد و سود کشاورز در این سیستم بیشینه می‌شود.
تا پیش از این سیستم تک‌کاشت یک شیوه خوب برای کشاورزی بوده است اما این روش معایب خود را دارد. در حال حاضر، این سیستم در کشاورزی مدرن توصیه نمی شود، مگر به صورت عمودی در گلخانه ها.
