مقدمه
پسیل معمولى پسته Agonoscena pistaciae، آفت کلیدی و خسارت‌زای باغ‌های پسته ایران به شمار می‌رود. باغداران به آن شیره خشک می‌گویند، زیرا عسلک دفع شده از انتهای بدن پوره‌های این آفت درمقابل هوا خشک شده، تبدیل به دانه‌های مدور شکر مانندی می‌شود که روی برگ‌ها و زیر درخت می‌ریزد. این آفت تقریباً در تمام نقاط پسته‌کارى ایران به یک معضل جدى براى باغداران تبدیل شده و سالیانه هزینه هنگفت اقتصادى را به آنها تحمیل می‌کند.
نحوه خسارت پسیل پسته
پوره‌های پسیل با فرو کردن خرطوم در بافت گیاه به‌ویژه برگ‌ها، اقدام به مکیدن شیره گیاهى در درختان پسته مى‌نمایند. تغذیه پسیل از درختان، با ترشح ماده‌اى سفید رنگ همراه است که شکرك یا عسلک نامیده مى‌شود. یکى از خسارت‌های مهم شیره خشک تشکیل ناقص مغز میوه، پر نشدن کامل مغز و پوکى کامل (نبستن مغز) در دانه است. عسلك روي برگ‌ها سبب جذب گرد و خاك شده، باعث اختلال در فتوسنتز و ساير اعمال حياتي درخت مي‌شود. همچنین از دست دادن شیره گیاهی باعث ضعف عمومی، ریزش برگ‌ها، جوانه ها می‌شود. گاهی خسارت آفت به حدي است که محصول 3 سال متوالی را متأثر می‌سازد.
خسارت پسیل روی برگ و تولید عسلک
بیولوژی پسیل پسته
این حشره زمستان را بصورت حشره کامل در شکاف درختان، زیر پوستک ها، بین کلوخ ها می‌گذراند. آغاز تخم‌گذارى پسیل همزمان با تورم جوانه در درختان پسته بوده و حداکثر تخم‌گذارى مصادف با باز شدن برگ‌هاى درختان پسته در بهار اتفاق مى‌افتد. نسل دوم و سوم مهمترین نسل آفت است زیرا در این زمان درختان پسته در مرحله حساسی بوده و میوه تازه تشکیل شده است. تعداد نسل پسیل پسته در اکثر نقاط کشور 4-5 نسل در سال می‌باشد. در جمعیت کم آفت میزان شکرك روي برگ‌ها کم است که این حالت بیشتر در نسل هاي اول و دوم آفت دیده شده و خسارت قابل توجهی ندارد. سمپاشی‌هاي بی‌رویه در این مراحل، جمعیت اولیه و محدود دشمنان طبیعی را از بین بـرده و سبب طغیان آفت را در نسل هاي بعدي می‌شود.
