فناوری

نوآوری‌های پایدار در مواد غذایی

مقدمه

اجرای نوآوری‌های پایدار در زمینه کاهش زباله‌های بسته‌بندی، فناوری‌های جدید کشاورزی، روش‌های تولید مواد غذایی و صنایع اقیانوس‌ها و غذاهای دریایی کمک فراوانی به کاهش اثر کربن و حل مشکلات زیست‌محیطی و اقتصادی می‌کند. تمرکز بر چنین عواملی اکوسیستم ما را بهبود می بخشد و ارزش منابع غذایی ما را به حداکثر می‌رساند و به حفظ پایداری غذا کمک می‌کند.

پایداری غذا به معنی تولید محصولات گیاهی، فیبری یا حیوانی با در نظر گرفتن حفظ منابع زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی است. به طور کلی، هدف ایجاد پایداری و حفظ اکوسیستم است که در غیر این صورت، زمین برای مدت طولانی زنده نخواهد ماند.

پایداری غذا و پایداری شرکت‌ها هر دو بر نجات اقتصادی، زیست محیطی و جنبه های اجتماعی جهان تمرکز دارند. با مشاهده نیاز به منابع قابل اتکا، شرکت ها با هدف رسیدن به سهم خود از تولید محصولات غذایی پایدار محصولاتی را توسعه داده‌اند که علاوه بر پتانسیل کاهش دورریز، در عین حال بهینه‌ترین ارزش غذایی را نیز دارا می‌باشند.

یافتن بسته‌بندی مناسب

بسته‌بندی به محافظت و حفظ تازگی غذا کمک می‌کند. با این حال، مواد استفاده شده معمولا برای محیط زیست مفید نیستند. در واقع، بسته بندی ناکارآمد مسئول بیش از 60 درصد کل زباله ما است. به طور خاص، بسته‌بندی محصولات مو، نوشیدنی‌ها و اقلام مربوط به لباس‌شویی بیش از یک سوم کل زباله آمریکا را تشکیل می‌دهد.

بسته بندی ساخته شده از پلاستیک بدترین ماده ای است که اکوسیستم زمین را تهدید می‌کند. هر ساله 80 میلیارد دلار ضرر در اقتصاد جهان به دلیل زباله‌های بسته بندی پلاستیکی رخ می‌دهد. این ماده همچنین با از بین بردن 100 میلیون جاندار پس از ورود به اقیانوس، بر اکوسیستم اقیانوس تأثیر چشمگیری می‌گذارد.

برای کاهش این امر، صنایع غذایی باید از مدل اقتصاد بازیافتی پیروی کنند. اقتصاد بازیافتی چرخه‌ای است که در آن منابع استفاده می‌شوند و در حداکثر ارزش و زمان خود نگهداری می‌شوند، سپس دوباره مورد استفاده قرار می‌گیرند یا بازیافت می‌شوند تا دوباره مصرف شوند. با یافتن اهداف متعدد و انواع مختلف بسته‌بندی، می‌توان میزان زباله‌های مضر تولید شده را به میزان قابل توجهی کاهش داد و تاثیر آن بر حیات وحش و محیط زیست را به حداقل رساند.

تاکنون برخی شرکت‌ها جهت بهبود پایداری محصولات غذایی جایگزین‌هایی برای بسته‌بندی محصولات ایجاد کرده‌اند که با استفاده ماده‌های جدید در ساختار این بسته بندی‌ها، پس از مصرف مواد غذایی امکان تجزیه آن‌ها در طبیعت وجود دارد. در صنایع غذایی، یک شرکت طراحی سوئدی، ماده‌ای منحصر به فرد و سازگار با محیط زیست طراحی نموده است که از شکر کاراملی ساخته شده است و پس از استفاده از محتوای داخل، به راحتی حل می‌شود. بسیاری از شرکت‌ها همچنین از بسته‌بندی‌های خوراکی متشکل از ذرات غذای طبیعی، جلبک‌ها و قندها به عنوان جایگزین‌های بسته بندی سازگار با محیط زیست و کاربرپسند استفاده کرده‌اند.

در صنعت نوشیدنی، کوکاکولا بطری‌هایی ساخته شده از مواد زیست تخریب پذیر را تولید نموده است. این بطری‌ها که تا حدی از گیاهان ساخته شده‌اند، می‌توانند اثر کربن را در جهان کاهش دهند. همچنین محققان یک پلاستیک زیست تخریب‌پذیربه نام PHBOTTLE را ساخته‌اند، که از قندهای موجود در آبمیوه‌ها استفاده می‌کند تا به کارخانه‌های بطری‌سازی کمک کند تا زباله‌ای نداشته باشند.

از نظر فساد، جایگزین‌های نوآورانه دیگری برای حفظ یا افزایش تازگی محصولات غذایی وجود دارد. مفهوم بسته‌بندی هوشمند به مصرف‌کنندگان در تعیین تازگی محصول کمک می‌کند. به عنوان مثال برچسب‌هایی تحت عنوان برچسب‌های تشخیص تازگی وجود دارد که دارای مقیاس رنگی هستند. این برچسب‌ها سطوح تازگی محصولات غذایی را نشان می‌دهند و کار را برای مصرف‌کنندگان آسان می‌کنند.

فناوری‌های کشاورزی

با رشد بیش از پیش جمعیت جهان، تولیدات کشاورزی باید به طور متناسب افزایش یابد. ناگفته نماند که کمتر کسی به دلیل حاشیه سود کم و چالش‌هایی مانند تغییرات قیمت، علم سخت کشت محصول و تغییرات آب و هوایی، کار کشاورزی را انتخاب می‌کند. با این حال، همه افراد جامعه به نوعی به کشاورزی وابسته هستند.

منابع مورد نیاز برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده برای غذا باید از طریق روش‌های پایدار به دست آید، زیرا هدف نهایی تولید مداوم محصولات کشاورزی و در عین حال کاهش اثر زیست‌محیطی ما است. استفاده از فناوری‌های نوآورانه پایدار، پتانسیل کاهش تعارضات در مورد کشت کشاورزی را دارد.

با نوآوری‌های جدید در فناوری کشاورزی، کشاورزان می‌توانند از ابزارها و فناوری نه تنها برای جلوگیری از فرسایش، از دست دادن کیفیت خاک و عملکرد اندک محصول، بلکه برای به حداکثر رساندن کارایی و اثربخشی شیوه‌های کشاورزی خود استفاده کنند. به عنوان مثال، کشاورزی دقیق از فناوری پیشرفته‌ای استفاده می‌کند که داده‌های بلادرنگ را به کار می‌گیرد و به صورت دیجیتالی مناطق بحرانی را در یک مزرعه شناسایی می‌کند. از آنجایی که 90 درصد از تلفات محصول ناشی از آب و هوای غیرمنتظره است، استفاده از داده‌های پیش بینی آب و هوا می‌تواند این تلفات را با تعیین میزان آب مورد نیاز روزانه محصولات کشاورزی به حداقل برساند. به طور کلی، این پیشرفت‌های تکنولوژیکی عملکرد محصول را به حداکثر می‌رساند در حالی که زمان و هزینه صرف شده برای برداشت را به حداقل می‌رساند.

چاپ سه بعدی موادغذایی همچنین پتانسیل فوق العاده‌‍‌ای در صنعت کشاورزی نوآورانه دارد زیرا چاپ سه بعدی می‌تواند هزینه‌های بالای نیروی کار را کاهش دهد. علاوه بر این، از فاسد شدن محصولات غذایی که در طول سفر طولانی از مزرعه به بازار رخ می‌دهد، جلوگیری می‌کند. همچنین میوه‌ها را می‌توان به ریزمغذی‌های پودری تجزیه کرد و از طریق پرینت سه‌بعدی در فروشگاه‌های مواد غذایی به شکل اصلی خود هیدراته کرد و احتمال آسیب و از دست دادن محصول را کاهش داد.

توزیع و مصرف مواد غذایی

جدا از تولید، توزیع و مصرف مواد غذایی نیز با مشکلات بزرگی مواجه است که منجر به ضایعات و استفاده نادرست مواد غذایی می‌شود. تقریباً یک سوم مواد غذایی در سراسر جهان قبل از اینکه برای مصرف در دسترس قرار گیرند، تاریخ مصرف گذشته یا از بین می‌روند. در ایالات متحده، سالانه نزدیک به 62 میلیون تن غذا هدر می‌رود که معادل 218 میلیون دلار ضرر است.

این ضررهای حیرت آور منجر به بازیافت و تغییر کاربری مواد غذایی دور ریخته شده، مانند تولید سس گوجه فرنگی از گوجه فرنگی های دور ریختنی، شده است. شرکت‌ها به دنبال میوه‌های «زشت» هستند که معمولاً به دلیل شکل نامناسب آن‌ها دور ریخته می‌شوند تا با تبدیل آنها به آب میوه، ضایعات مواد غذایی را کاهش دهند. چنین نوآوری های پایداری به تولیدکنندگان و مصرف کنندگان اجازه می‌دهد تا به راحتی از مواد غذایی استفاده مجدد کنند و به محصولات به ظاهر ارزشمند تبدیل کنند.

اقیانوس و ما

غذاهای دریایی منبع محبوبی از پروتئین هستند که مدتهاست برای مصرف انسان استفاده شده است. برای به دست آوردن بهترین کیفیت غذاهای دریایی، مهم است که منبع غذاهای دریایی را در نظر بگیرید: اقیانوس. اقیانوس به عنوان بزرگترین اکوسیستم روی زمین، به دلیل تنوع زیستی و توانایی زیاد در تولید و تامین منابع متعدد ارزشمند است. با این حال، برخی فعالیت‌های به منابع دریا آسیب رسانده است. آلودگی، صید بی رویه، آلودگی های نفتی و زباله‌های پلاستیکی همگی در تخریب 70 درصد از سطح زمین نقش داشته‌اند.

جمع‌بندی

به منظور احیای اکوسیستم، شرکت‌ها فناوری های نوآورانه ای را ارائه کرده اند که باعث کاهش ضایعات، بازسازی اکوسیستم و به حداکثر رساندن ارزش غذاهای دریایی می‌شود. رشد سریع صنعت غذاهای دریایی، سرمایه گذاران را برای ایجاد فناوری های پایدار به منظور حفظ در دسترس بودن محصول ترغیب می‌کند. ناگفته نماند، طبقه متوسط ​​در عادات مصرف غذاهای دریایی خود نسبت به سلامتی آگاه‌تر می‌شوند.

فناوری‌های جدید می‌توانند غنای صنایع غذایی اقیانوسی را حفظ و پشتیبانی کنند. به عنوان مثال، شرکت‌ها دستگاه‌هایی را برای شناسایی و سازگاری با تغییرات آب و هوایی، تجهیزات ماهیگیری، محصولات و مواد بهبود یافته، عملیات زنجیره تامین اصلاح‌شده و خوراک ماهی‌های جدید توسعه داده‌اند. گنجاندن چنین پیشرفت‌هایی از مسائل زیست‌محیطی جلوگیری می‌کند و در عین حال ارزش غذاهای دریایی را به حداکثر می‌رساند و باعث کاهش بیماری‌ها و خسارات می‌شود. عملیات زنجیره تامین، به ویژه با افزایش فروش آنلاین، پتانسیل بهبود را دارد. همچنین محصولات غذایی جدید ساخته شده از مواد غیر ماهی، برای تغذیه پایدار ماهی‌های پرورشی در حال توسعه هستند، به ویژه از آنجایی که خوراک ماهی های فعلی گران هستند.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا